Poesiealbum en verjaardag van Hilde

Een nieuwe bh gekocht, een hele mooie. En – voor de laatste keer knip ik het kostbare juweel eraf. Ik plak dat in jouw boekje als herinnering aan al die andere strikjes en glinsterdingetjes die na aankoop onverwijld afgeknipt dienden te worden en afgegeven aan de kleine Hilde. Vertel me alsjeblieft niet dat je dit allemaal vergeten bent, net zoals dit het geval was met het geluid van de klankschalen uit de grote box in de stacaravan op Texel. Om de beurt zette ik jou en je vriendje Rens er pal tegenaan met jullie lieve ruggetjes. De bedoeling was om niet alleen te luisteren naar de klankschalen, maar om de trillingen te voelen. Dit alles om angst en heimwee te bezweren, ik geloof dat het nog veel erger werd... Je herinnert je er in elk geval niets meer van. Misschien wel weggestopt, al die ellende, denk je niet? Het was allemaal leuk en spannend om jou te logeren te hebben, vooral omdat jouw reacties meestal onvoorspelbaar waren. Samen met jou bezocht ik een keer mijn zus. Bij het afscheid zwaaide zij ons na met haar door reuma misvormde hand. Onmiddellijk stak jij twee scheve vingertjes omhoog en zwaaide naar haar met net zulke rare hoekige schokken als zij deed naar ons. Er was een tijd dat jij voor ieder O liever een U zei. Op een keer zei ik tegen jou: ‘Dat is dum, hoor!’ Reactie:‘Dat mag je niet zeggen, stummert!’ En dan is zo snel de tijd gekomen dat de kleine Hillebilly een grote Hilde is geworden, zelfs groter dan ik ben. Op een avond laten wij samen de honden uit op de Mollaan en we hebben onze armen om elkaar heen. Zo gezellig en vertrouwd, daar kan je wel eens van dromen als je pas Grootmoeder geworden bent. Maar als het dan ook nog verwezenlijkt wordt is dat een heel gelukkig moment. Dag lieve Hilde, alle beste wensen van mij vergezellen jou.