Remy

Vier kuikentjes laten zich zo uit de vleugels van moederkip vallen om te gaan eten van het geprakte ei.
Ooh jé... maar waar is Remy? Eén scheve vleugel bij de moeder verraadt haar, ze blijft er lekker onder zitten, want ze was vanochtend vroeg toch ook al zo geschrokken van het hevige onweer.


Buurvrouw belt enthousiast op, de moeder van Remy heeft een ander ei uitgebroed en voor dit kuiken is ze lief en zorgzaam. "Dus... zal ik Remy dan maar ophalen?"
We bekijken het geheel opnieuw, gezien het beschadigde kopje van Remy besluiten we om haar nog even bij de adoptiekip te laten.
Bij de controle - een uur later - zie ik Remy midden op het bord met ei en graantjes en ze pikt eindelijk links en rechts wat op.
Hoera, die gaat het redden.
Misschien kan ze morgen wel terug naar haar biologische moeder bij de Cochin soortgenoten.

Remy, het adoptiekuikentje

Het tweede stel kuikens van de Oud Engelse vechtkrielen kwam eergisteren uit. Eentje had zolang werk om uit het ei te komen dat hij daarna meteen z'n kopje neerlegde toen hij het karwei had geklaard. Vier mooie kuikentjes bleven over.
Gisteravond belde onze buurvrouw. Ze was geschokt, haar Cochin krielkip had een kuiken uitgebroed, maar die onthoofde het prille diertje zowat. Het bloedde en de oogjes waren geloken. We durfden het niet bij ons moederkipje te zetten in deze deerlijke toestand. De warmtelamp werd tevoorschijn gehaald en daar bracht het kuiken de eerste nacht door. Vanochtend had het de oogjes open, het bloed opgedroogd op het schedeltje.
We hebben het voorzichtig onder de vleugels gestopt bij ons kleine vechtkrielmoedertje en ja hoor, dat werd geaccepteerd. De vier kuikens, een dag ouder dan hun adoptiezusje, eten geprakt ei en wat fijn graan. Zusje Remy steekt af en toe een snaveltje onder het warme verenpakket uit, maar duikt snel weer weg... We laten ze nu met rust en wachten af wat de dag van morgen brengt.